Koken

 

Ik ben er dus nog niet aan begonnen. Het idee van dat ze gewoon niet lekker zijn krijg ik nog niet uit mijn hoofd. Hoe hip ze misschien tegenwoordig ook zijn, (er zijn zelfs paarse spruitjes!) ik vind ze ouderwets, ze ruiken niet lekker en heb er dus geen gezellige ervaringen aan over gehouden. Ik moest er toch altijd écht een paar opeten van mijn moeder. Lang leve de appelmoes ;-)

 

Nu blijkt het zo te zijn dat de spruitjes van vroeger, niet meer de spruitjes zijn van nu. Er zijn rassen veredeld die minder bitter zijn dan vroeger. Ook kun je beter de kleine spruitjes eten, die zijn jonger dan de grotere exemplaren en zijn van zichzelf al wat zoeter. En een tip zou zijn om ze niet te lang te koken. Als je ze lang kookt, worden ze eigenlijk te gaar. Dan krijg je ook dat specifieke koolluchtje. Kook je ze maar even, zo’n 5 tot 10 minuten, dan is veel minder en blijven ze ook nog lekker knapperig! Overigens blijven dan ook de meeste vitamines behouden,  ze zitten vol vitamine C. Roerbakken kan trouwens ook, of roosteren in de oven.

 

Misschien moet ik het toch maar eens gaan proberen. Want ze zijn dus heel gezond. En veelzijdig. Natuurlijk kun je ze net als vroeger met aardappeltjes en een stukje vlees eten maar in een stamppot schijnen ze ook lekker te zijn. Of fijngesneden in een salade. Ze combineren goed met noten maar ook met cranberry’s, appel of peer. Spekjes zijn er lekker bij, een beetje ketjap voor een oosters tintje of gratineren met kaas. Tja, met kaas maak je bijna alles lekker. Net als met appelmoes, biȷ́na alles dan ;-)